از وقتی که به دنیا می آیم تا وقتی که پیر می شویم و قرار است کم کم بار سفر از این دنیا ببندیم با فراز و نشیب های زیادی روبه رو می شویم و دوره های سنی مختلفی را سپری می کنیم اما چیزی که ما باید یاد بگیریم این است که از تمام لحظات عمر خود نهایت استفاده را ببریم.
دوران کودکی، جوانی و نوجوانی به زودی سپری می شود و نباید بگذاریم عمرمان به سادگی بگذرد بدون اینکه کار مفیدی برای خود و اطرافمان انجام داده ایم.
اما دوره ای که در کل طول عمر انسان مهم است دوره نوجوانی است، دوره ای که ما در آن به سر می بریم و پر از ابهامات، شوق و شورها، آرزو ها و شیطنت ها است، دوره ی قبل از جوانی به نظر من انسان در دوران نوجوانی می تواند مهم ترین تصمیمات عمر خود را بگیرد و تصمیم هایی درست تر است که بر روی احساسات و نشات گرفته است عاطفه نباشد.
تصمیمات بزرگ زندگی مانند انتخاب رشته، پیدا کردن استعداد و انتخاب عقاید دینی از مهمترین تصمیماتی است که نیاز به تحقیق و بررسی دارد و باید بر اساس عقل و متطق گرفته شود، اما من فکر می کنم که انسان در این سن هنوز کامل رشد پیدا نکرده است و نیاز به مشورت ها و یاری گرفتن از دلسوزان مانند پدر و مادر در امور مهم زندگی است.
در کل کاش می شد همیشه نوجوان ماند زیرا از هر موقع بیشتر حس و حال زندگی وجود دارد، بهترین حالات جسمی و روحی انسان در این دوران وجود دارد و کوچکترین تصمیم بد یا خوب می تواند مسیر زندگی ما را در این دوران به جهت های مختلف ببرد.
من نوجوانی را دوس دارم ولی همانطور که می دانیم هیچکس در این سن و سال نمانده است پس تنها کاری که می توانم انجام دهم این است که از این دوران نهایت لذت و استفاده را ببرم تا در آینده نیز برای از دست دادن این دوران رنج نکشم.
